تموم دنیارو دادم
یه ذره خوشی بگیرم
اما به جاش تلخی اومد
الهی تا زنده ست نمیرم
مگه کار ما ادما
غیر از گذشت کاری  میشه
غیر دل صاف وساده
مگه زرنگی نمیشه
گدشت اون روزای سادگی
ساده بودیم دل دادگی
یه رنگ خوش مثل طلا
تو غنچه های دل ربا
مثل  شقایق می شدیم
توموج دل گم می شدیم
حالا زمونه رو ببین
مد وکلاس رو توببین
نه رنگ دارن مثل صدف
نه طرح دارن مثل طاووس
اینا گذشته از کارما
خلاصه بگم این دل ما
غرق تمنای درهمه
اگه بگم بازم کمه
بیا اینارو برچینیم
به جاش صداقت ببینیم
می ناز